هم میخواستم بیاد ... هم سخت بود واسم هضمش ...
تولدت مبارک میگن ... بیخیال بابا ...
امشب شاید توی دلم انقدر خالی شد ... که حتی به اسمشو نبر هم فکر کردم ...
پ.ن:تاوان the ways
شب میفرماید این را بنویس:
قصه دوست داری ... به هیچ جام نیست
کلاغ شدی ... که چی
شاعر شدی ... امین اباد بفرما
.
.
.
دیگه بزرگ شدی کوچولو ...
اون کودک لعنتی و بیار و سرش و ببر
گوسفندی ام در کار نیست
نه تو ابراهیمی ...
نه اون اسماعیل بود ...
هاجر هم از اول خودش سراب یه خاطره بود ...
نمیدونم کسی تو این حال بوده یا نه
تو فیلم بلو که فکر میکنم ... فیلم واقعا پر و تاثیر گذاری بود ... اینو گفت ....
زندگی ... تشکیل شده از "امید" و "ایمان" و "دلدادگی" ...
چقدر بده امشب من هر سه تاشو از دست دادم ...
تولدم مبارک
)گریه هم دیگه فایده نداره(
سلام ... پرانتز باز ... منظورم اسم تو بود ...پرانتز بسته
امشب خندیدم و انقدر خنده ی رو لبم و دوست داشتم که وقتی یادش میوفتم ... دوست دارم گریه کنم ... پرانتز باز ... ولی تو نبودی... پرانتز بسته ... یه جورایی واقعا جشنمون بی خودی بود ...
اولین بار بود که حالم خوب بود ... انقدری که میتونستم بپرم ... جست و خیز کنم ... بفهمم ... یا فهمیده شم ... پرانتز باز ... و ولی تو نباشی ... پرانتز بسته ...
یادمه اونروز که گفتی پرانتز ... خندیدی و پشتش خندیدم ... شاید پرانتز باز ...فهمیدی ... پرانتز بسته ... شاید بد فهمیدم ...
یادمه اونشبی که از رو اون وسیله قرمزه ی شهرداری که دو نفری داشتیم روش تکون میخوردیم ... افتادی ... ترسیدم ... خندیدی ...یهو به خنده ات خندیدم ... گفتی خوش گذشت ...
گفتم میدیدم ... پرانتز باز ... شیب بی رحم ... پرانتز بسته
امروز "پرانتز" و نامفهوم از زبونت شنیدم ... تو وایبر مخلوط با کلمه ها شب پیشش دیدم ... اهمیتشو با رفتنت فهمیدم ...
کاش داد زده باشی "شیب بی رحم" و ...
کاش خونده باشی " مهندس " و ...
کاش گوش داده باشی "درخت عر عر" و ...
کاش فندک گرفته باشی بالا با "قطعه 204" ...
کاش گفته باشی اوندفعه ای با "اسباب کشی" شروع نکردین ...
کاش تو پرانتز باز ... اسمت نوشت ...پرانتز بسته ... دیگه هشتگ نکنی "له" ... #پرانتز ...
امشب ... پرانتز باز ... شاید ... پرانتز بسته ...
فهمیدم چه جوری دوست دارم ...
فقط باش
الان میفهمم ... نباید واسه خودت به خاطر دیگران کاری بکنی ...
واسه خودت به خاطر هدفت ...
واسه دیگران ... حالا هر دلیلی ...
من امشب یکم منطقی شدم ... و حس میکنم ... این از شعور نه چیز دیگه ... انگار که یکی زده تو سرم ... از تو سینه ام یه چیزی افتاده بیرون ... جاش هم درد میکنه ... مثه اون دفعه که فقط یه شب تخته وایت برد حافظه ام و با الکل شستم ... فردا انقلاب و تا ازادی رفتم و فهمیدم ماجرا چیه ... این درده وقتی میاد ... ادم دوست داره گریه کنه ... اشکش پا دراره ... بره بشینه گوشه ی لبش ... دنیای رو یه جور دیگه ببینه ...
خدا به داد اونی برسه که گریه هم بلد نیست ...
آمین
یه وقتایی ادم همین بارونو بهونه میگیره دلش شسته شه ... خوب باشه ... من که دیگه گوش ندارم که الکی هم شده واسش حرف بزنم ... کاش این کدریی ایجاد شده ... بره ... نمیخوام ادمی باشم که سفت بشینم و نگاه کنم ... یه ماسک باشه روصورتم ... دوست دارم خودم باشم ... دوست داشته باشم یکیو که وقتی نگاش میکنی روشو برنگردونه ... بیخیال ... بزار باشه ... همینم که هست همینجوری خوبه
برقرار باشی و سبز - گل من تازه بمون
نفسم پیشکش تو -جای من زنده بمون
باغ دل بی تو خزون -موندنی باش مهربون
تو که از خود منی - منو از خودت بدون
غزل و قافیه بی تو - همه رنگ انتظاره
این همه شعر و ترانه-همه بی عطر و بهاره
موندنی باشی همیشه - لب پاییزو نبوسی
نشه پرپر شی عزیزم- مهربون گلم نپوسی
پ.ن: گل من سیاوش قمیشی
پ.پ.ن: ادم خواب میبینه ... ما یاد میبینیم